Te słowa towarzyszyły nam w śpiewie przez cały Wielki Post. Dziś dokonał się wyrok nad Życiem. Dziś skazano niewinną krew, aby odkupiła ludzkość. Dziś znak hańby zyskał nowe znaczenie. W godzinie miłosierdzia towarzyszyliśmy Jezusowi w Jego drodze krzyżowej ulicami Jerozolimy, nieśliśmy Jego ból i cierpienie. Każdy mógł odnaleźć się w postaci skandującego tłumu, żołnierzy, Weroniki, Szymona, niewiast, czy Jego Matki. Wieczorem, uczestniczyliśmy w Liturgii Męki Pańskiej, wspominając ewangeliczny opis wydarzeń dni męki i paschy. Modliliśmy się do Boga w naszych potrzebach śpiewając nasze prośby. Adorowaliśmy Krzyż, na którym zawisło zbawienie świata. I na koniec, uczestniczyliśmy w zdjęciu z krzyża ciała Zbawiciela i złożyliśmy je do Grobu Pańskiego. W ciszy nadszedł czas modlitwy i osobistych refleksji, odnajdywania siebie, słuchania Jezusa, kochania Jego i naszych bliźnich. Czas Miłości, z której możemy czerpać garściami, by prawdziwie kochać.
